Wskazówki dla autorów

szablon artykułu do pobrania : tutaj

Rozmiar artykułu: 20 – 30 tys. znaków

Zasady edycyjne:

Tekst powinien być przygotowany z zastosowaniem czcionki Times New Roman, rozmiar 12 punktów.

Struktura nadesłanego artykułu powinna odpowiadać następującemu uporządkowaniu:

 

Tytył atykułu
(Times New Roman, 16pkt., Bold, wyśrodkowany)

  Imię i Nazwisko (Times New Roman, 12 pkt. bold, wyśrodkowany)

Afiliacja (Times New Roman, 12 pkt.)

ORCID: 0000-0000-0000-0000, e-mail: aaaa@bbbb.com (Times New Roman, 10 pkt.)

Streszczenie (Times New Roman, 10 pkt.): (od 200-400 wyrazów)

 

Keywords:

 

JEL:

 

Introduction

Theoretical premises

As underlined by P. Kotler and H. Barich, image is the sum of beliefs, attitudes and impressions that a person or a group of people has in relation to a given object [Cohen 1963, pp. 48-63, Kotler, Barich 1991, Cornelissen 2000, Dąbrowski, 2010, pp. 65-67]. On the other hand, W.J. Crissy highlights its diversity, due to the variety of human values, experiences, knowledge and needs. It is essential that an entity may shape it by means of various instruments (including marketing ones). According to S.H. Britt, once an image is shaped, it more strongly affects people’s behaviour than the sum of its elements [Crissy 1971; Britt 1985]. Times New Roman 12 pkt., normalny/normal; 1pkt. odstępu/interline)

Methodology

Results

Summary, recommendations

 

Table 1. Tytuł tabeli (Times New Roman, 11 pkt., wyśrodkowane)

 

Source: own study, based on ....

 

 

Fig. 1. Tytuł wykresu

 

Source: own study, based on  (http://www...............).

 

 

(1)

whereas in the case of inhibitors (X₁, X₃, X₄, X₅, X₆, X₁₅, X₁₈) it is based on the formula:

(2)

 

 

Przypisy(Przypisy bibliograficzne w systemie harvardzkim polegają na powoływaniu się na dane źródło bezpośrednio w tekście pracy, (a nie u dołu strony jak w tradycyjnych systemach) bez podawania jego pełnego opisu bibliograficznego. W kwadratowym nawiasie umieszczamy nazwisko autora, na którego się powołujemy oraz datę wydania danej książki, czy artykułu.)

 

Przykład:

As underlined by P. Kotler and H. Barich, image is the sum of beliefs, attitudes and impressions that a person or a group of people has in relation to a given object [Cohen 1963, pp. 48-63, Kotler, Barich 1991, Cornelissen 2000, Dąbrowski, 2010, pp. 65-67]. On the other hand, W.J. Crissy highlights its diversity, due to the variety of human values, experiences, knowledge and needs. It is essential that an entity may shape it by means of various instruments (including marketing ones). According to S.H. Britt, once an image is shaped, it more strongly affects people’s behaviour than the sum of its elements [Crissy 1971; Britt 1985].

 

References

 

BASU, S., TAYLOR, A., (1999). Business Cycles in International Historical Perspective, Journal of Economic Perspectives, No 13.

 

 

 

Tytuł artykułu
(UWAGA! Jeśli artykuł jest napisany w języku polskim, należy dołączyć przetłumaczone na język angielski: tytuł artykułu, streszczenie, słowa kluczowe oraz JEL; jeśli artykuł jest napisany w języku angielskim, należy dołączyć przetłumaczone na język polski: tytuł artykułu, streszczenie, słowa kluczowe oraz JEL

Streszczenie Times New Roman, 10 pkt.

Słowa kluczowe:  (minimum trzy)

JEL:

 

Więcej informacji http://pes.pwsz.pila.pl/index.php/proceedings/Authors_guidelines

 

 

Tworzenie przypisów bibliograficznych oraz bibliografii

Każda praca naukowa, zawiera odwołania do literatury przedmiotu, w związku z czym twórca pracy jest zobowiązany do wskazania autorów i ich dzieł w formie przypisów bibliograficznych oraz bibliografii. Przywoływanie myśli, słów danego autora, bez podania źródła z jakiego one pochodzą, jest uznawane za nieposzanowanie własności intelektualnej. W konsekwencji – dana praca traktowana jest tak jak plagiat i nie może stać się przedmiotem oceny. W pracy należy przyjąć bezwzględną zasadę, iż każda myśl, która jest zaczerpnięta od innego autora musi być opatrzona przypisem, tak, by zamieszczane przypisy wyraźnie odróżniały opinie własne prezentowane w pracy, od cytowanych. Istotą stosowania przypisów jest łatwa identyfikacja słów i idei przytaczanych autorów. Teksty są dodatkowo skanowane za pomocą narzędzi pod kątem wykrywania plagiatów (system PLAGIAT).

Reguły związane z redagowaniem przypisów są ściśle określone. Istnieją różne, choć pełnoprawne systemy. W pracach realizowanych w Instytucie Ekonomicznym przyjęto, iż obowiązującym standardem jest tzw. system harvardzki. Składa się on z dwóch elementów – odwołania w tekście oraz bibliografii załączanej na końcu pracy, gdzie musi znajdować się dokładny opis bibliograficzny.

Redagowanie przypisów bibliograficznych w systemie harvardzkim w praktyce również nie zawsze stosowane jest jednolicie. Niezależnie jednak od tego, najważniejszym jest, by w danej pracy autor stosował przypisy tak, by nie „mieszał” różnych systemów. Poniżej zostaną zaprezentowane te zasady, które obowiązują w nadsyłanych materiałach.

1. Zasady redagowania przypisów w tekście

1.1.            Przypisy bibliograficzne w systemie harvardzkim polegają na powoływaniu się na dane źródło bezpośrednio w tekście pracy, (a nie u dołu strony jak w tradycyjnych systemach) bez podawania jego pełnego opisu bibliograficznego. W kwadratowym nawiasie umieszczamy nazwisko autora, na którego się powołujemy oraz datę wydania danej książki, czy artykułu. W praktyce wygląda to następująco:

• bezpośrednio po cytacie lub powołaniu się na idee, zdanie, czy dokonania autora piszemy:

(nazwisko rok wydania książki, numer strony na której znajduje się dana myśl)

[Kowalski 2012, s. 7]

• jeśli mamy do czynienia z dwoma autorami piszemy:

[Kowalski i Nowak 2010, s. 10]

• jeśli autorów jest trzech przypis zapisujemy następująco:

[Kowalski, Nowak i Wiśniewski 2010, s.7-10]

• w przypadku kilku autorów (więcej niż trzech) należy zapisać:

[Kowalski i inni, 2009, s. 23]

• jeśli kwestia, do której się odwołujemy, poruszana jest przez różnych autorów należy przypis zapisać w sposób następujący:

[Kowalski 1999]; [Nowak 2012]; [Wiśniewski 2013]

• kiedy powołujemy się na prace autora, który w danym roku opublikował więcej niż jedną publikację, w przypisach należy do roku wydania dopisać kolejne małe litery:

[Kowalski 1999a, s.6]   [Kowalski 1999b, s. 12][Kowalski 1999c, s.9]

• kiedy myśl danego autora występuje w więcej niż jednej jego pracy piszemy:

[Kowalski 2001, 2002]

• może się zdarzyć zwłaszcza w przypadku popularnych nazwisk, że w pracy pojawią się różni autorzy o tym samym nazwisku – w tym przypadku przypis zapisujemy dodając dla odróżnienia autorów inicjał ich imienia:

[Kowalski B. 2010][Kowalski J. 2013]

1.2.W pracach dyplomowych wielokrotnie wykorzystuje się różnorakie opracowania, raporty, czy dane zbierane przez instytucje, gdzie nie zawsze podaje się nazwisko autora danego opracowania.

Przypisy o tym charakterze zapisujemy w następujący sposób:

[GUS 2010]

[FAO 1999]

1.3.W przypadku odwoływania się do aktów prawnych np. ustaw, rozporządzeń, przypis w tekście powinien mieć następujący zapis:

[Ustawa z 10 marca 2010]

[Rozporządzenie MNiSW z 10 listopada 2012]

1.4. Kiedy w pracy powołujemy się na normy również muszą mieć one stosowne opisy bibliograficzne:

[PN-ISO 69-2:1999]

1.5. Często zdarza się, że autor pracy przywołuje autora i jego książkę, której nie czytał osobiście, ale na którą powołał się autor czytanej przez nas publikacji. Wówczas należy zapisać to w następującej formie:

[za: Wiśniewski 1998, s. 88]

Należy pamiętać, że inne przypisy, np. o charakterze polemicznym, dodatkowych wyjaśnień, które uznajemy za ważne, ale celowo nie chcemy ich umieszczać w tekście głównym, aby nie wprowadzać dodatkowych wątków, pisze się tradycyjnie u dołu strony. Takie przypisy stanowią informacje dla czytelnika, dodatkowe wyjaśnienie do przeczytanych treści i myśli autora pracy.

1. Zasady redagowania bibliografii

Na końcu pracy zamieszczamy bibliografię, w której umieszczamy tylko te publikacje, na które autor pracy się powoływał. Szeregujemy je alfabetycznie według nazwisk autorów lub tytułów publikacji, jeśli dana pozycja nie ma podanego autora, redaktora lub instytucji sprawczej. Natomiast:

1. W sytuacji, gdy powoływaliśmy się na różne prace tego samego autora jesteśmy zobowiązani do szeregowania jego prac według roku wydania – od najstarszej do najnowszej.
2. Tytuły prac zawsze piszemy kursywą.
3. Opis bibliograficzny piszemy zgodnie ze schematem:

nazwisko autora (książki, artykułu, opracowania),

inicjał jego imienia

rok wydania (numer wydania, jeśli nie jest to pierwsze wydanie)

tytuł dzieła (także podtytuł)

wydawnictwo

miejsce wydania

np. Golka M., 2004. W cywilizacji konsumpcyjnej, Wydawnictwo Naukowe UAM, Poznań.

Gorlach K., 2004. Socjologia obszarów wiejskich. Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.

1. Jeśli praca, na którą się powoływaliśmy jest autorstwa kilku osób opis bibliograficzny wygląda następująco:

Galas B., Lewowicki, 1991. Osobowość a aspiracje, Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego, Warszawa.

Hall R.E., Taylor J.B., 1995.Makroekonomia. Teoria, funkcjonowanie i polityka. PWN, Warszawa.

Drozdowski R., Zakrzewska K., Puchalska M., Morchat D., 2010, Wspieranie postaw proinnowacyjnych przez wzmacnianie kreatywności jednostki, Polska Agencja Rozwoju Przedsiębiorczości, Warszawa.

1. W przypadku prac zbiorowych posługujemy się następującym schematem:

nazwisko autora (rozdziału, artykułu na który bezpośrednio się powoływaliśmy)

inicjał jego imienia

tytuł rozdziału (kursywą)

w:

nazwisko redaktora (redaktorów) całej pracy

inicjał imienia

(red.)

tytuł książki (kursywą)

wydawnictwo

miejsce wydania

np. Górniak K., 2005. Wizerunek wsi i rolnictwa w kontekście przystąpienia Polski do Unii Europejskiej, w: Proces demarginalizacji polskiej wsi, Fedyszak-RadziejowskaB., (red.), Instytut Spraw Publicznych, Warszawa.

Fedyszak-Radziejowska B. 2012.Społeczności wiejskie pięć lat po akcesjido UE – sukces spóźnionej transformacji, w: Polska wieś 2012.Raport o stanie wsi, WilkinJ., Nurzyńska I.,(red.), Wydawnictwo Naukowe SCHOLAR, Warszawa.

1. Jeśli książki, artykuły, czy inne informacje, na które powoływaliśmy się w pracy pochodzą z zasobów internetowych wówczas należy wskazać adres strony intranetowej oraz podać dokładną datę dostępu do tej informacji. Np.:

Grosse T., Hardt Ł. 2010, Sektorowa czy zintegrowana, czyli o opty­malnej strategii rozwoju polskiej wsi, https://www.mrr.gov.pl/aktualnosci/fundusze_europejskie_2007_2013 (dostęp: 7.01. 2013).

Polityka UE w zakresie rozwoju obszarów wiejskich na lata 2007–2013,http://ec.europa.eu/agriculture/publi/fact/rurdev2007/2007_pl.pdf (dostęp: 8. 12. 2012).

Należy pamiętać, ze strony internetowe są równoprawnym źródłem informacji – takim samym jak źródła klasyczne – książki, czasopisma, raporty – ale dotyczy to wyłącznie źródeł autoryzowanych i instytucjonalnych. Nie korzystamy w pracach licencjackich ze stron amatorskich, nierecenzowanych jak np. chomikuj.pl czy ściąga.pl.

1. Opis bibliograficzny aktów prawnych wygląda następująco:

Ustawa z dnia 27 lipca 2005 r. Prawo o szkolnictwie wyższym, Dz. U. 2005 Nr 164 poz. 1365.

Ustawa z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, Dz. U. z 2009 r. Nr 157, poz. 1240.

1. Stosując opisy bibliograficzne publikacji wydanych przez instytucje lub organizacje, w których brak jest autora lub redaktora czynimy to w sposób następujący:

GUS 2009.Rocznik demograficzny 2008, Zakład Wydawnictw Statystycznych, Warszawa.

GUS 2012.Narodowy Spis Powszechny Ludności i Mieszkań 2011. Raport z wyników,http://www.stat.gov.pl/cps/rde/xbcr/gus/lud_raport_z_wynikow_NSP2011.pdf (dostęp: 5.01. 2013).

1. W przypadku opisu bibliograficznego norm podajemy jej pełną nazwę

np. przypis w tekście ma postać: (PN-EN ISO 661:2006)

       Opis bibliograficzny w bibliografii załącznikowej:

PN-EN ISO 661:2006, Oleje i tłuszcze roślinne oraz zwierzęce -Przygotowanie próbki do badań.

Należy podkreślić, że poprawnie stosowane przypisy i właściwe zredagowanie opisów bibliograficznych zamieszczonych w bibliografii załącznikowej, mają duże znaczenie w ocenie pracy dyplomowej, zarówno jeśli chodzi o poprawność i jednolitość stosowanego systemu, jak i konsekwencji w jego używaniu dla jednoznacznej identyfikacji cytowanych źródeł.

Jest to również istotne z punktu widzenia etycznego – uczciwości badacza, autora pracy naukowej.